Tijdens haar middelbare schooltijd begon zij met schrijven en illustreren, onder meer voor het Nederlands Padvindersgilde.

Na de HBS bezocht zij in 1937 de Koninklijke Academie in Den Haag en kreeg daar onder meer les van Paul Citroen, Sierk Schrōder, Willem Rosendaal en Aart van Dobbenburg.

Gedurende de oorlog woonde en werkte zij in Blaricum, een bewogen tijd waarin zij haar toekomstige man leerde kennen: Nathan Leefsma. Zij trouwden na de bevrijding en vanaf toen zou zij signeren met 'Rini Leefsma-Nagtegaal', of simpelweg RLN, in kleine kapitalen.

In de jaren ‘60 kwam haar productie goed op gang. Het werken in de natuur, het rivierenland in de Krimpenerwaard, bossages in Limburg en de Achterhoek, het plassengebied bij Reeuwijk, werd een specialiteit. Olieverven; aquarellen; tekeningen; etsen en houtsneden, iedere techniek wendde zij aan om haar passie voor het landschap vorm te geven. Tegelijkertijd begon zich een, altijd latent aanwezige, sprookjesachtige techniek te manifesteren. Vanuit de frottage techniek komen een veelheid aan dieren, gnomen en absurde combinaties daarvan, te voorschijn.

Haar laatste jaren kenmerkten zich door bedlegerigheid, maar ook door een ononderbroken werklust en discipline. Hiervan getuigen de vele tekeningen die zij - uit praktische overwegingen -  maakte met kleurpotlood. Verf in bed was lastig.

In het voorjaar van 2004 was in de Stedelijke Musea te Gouda een overzichtstentoonstelling van haar werk. Het archief, kunstcentrum Burgvliet, de Kunstuitleen en de Kunstkamer haakten in op deze gelegenheid en lieten verschillende aspecten van haar werk zien